Δεν θα μας έκανε καμία εντύπωση εάν κάποιος συμπολίτης μας, από αυτούς που το 2007 αποφάσισαν να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία γιατί πήραν «λεφτά από τη σακούλα», του ζητούνταν σήμερα να υποδείξει το σημαντικότερο έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, δεν θα αναφερόταν στον πακτωλό χρημάτων που δόθηκε, εν πολλοίς ανορθολογικά, για την αντιμετώπιση της πανδημίας κι από τον οποίο μπορεί και να βγήκε ωφελημένος. Για τον Κυριάκο Πιερρακάκη θα έλεγε και για την εμβολιαστική εκστρατεία. Δηλαδή, για τις παρεμβάσεις στη διοίκηση που τον έκαναν να νιώσει αξιοσέβαστος πολίτης και όχι είλωτας που περιμένει στις ουρές για ένα χαρτί.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη μέχρι σήμερα είναι ακριβώς αυτή: έδειξε τον τρόπο που μια κυβέρνηση μπορεί να γίνει φιλολαϊκή χωρίς να καταφύγει στις μεθόδους του πελατειακού κράτους κι αν τα είχε πάει καλύτερα στην οργάνωση της Πολιτικής Προστασίας, ένα έργο βέβαια που είναι δύσκολο και χρονοβόρο, το αίσθημα της εμπιστοσύνης προς το Κράτος θα είχε ενισχυθεί ουσιωδώς.
Μόνο που δεν είμαστε σίγουροι ότι αυτή την επιτυχία την ενστερνίζονται τα ίδια τα μέλη της κυβέρνησης Μητσοτάκη ή ότι την αντιλαμβάνονται έτσι.
Γιατί από τη μία έχουμε κάποιους υπουργούς που σκοτώνονται στη δουλειά νυχθημερόν, προσπαθούν να επιλύσουν χρόνια προβλήματα (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων ο ΕΦΚΑ), προσπαθούν να βελτιώσουν τη ζωή των εργαζόμενων και δη των γυναικών, προσπαθούν να φέρουν επενδύσεις, να κάνουν μεταρρυθμίσεις (για παράδειγμα στο Ασφαλιστικό που γίνεται, πάλι, εφιαλτικό στη σκιά των νέων δημογραφικών προβλέψεων) κι από την άλλη, στην ίδια κυβέρνηση, έχουμε τους ειδεχθέστερους εκπροσώπους του Μαυρογυαλουρισμού του 1950.
«Έτσι πορεύονται όλα τα έθνη», θα μας αντιγυρίσει κάποιος, «με τις αντιφάσεις τους».
Πράγματι, η σύγκρουση ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να μείνουν όλα όπως είναι γιατί η «παλαιά Ελλάδα» είναι προσοδοφόρα γι αυτούς και όσους θέλουν να τα αλλάξουν όλα για να φτιάξουμε μια χώρα που θα παράγει πλούτο για τους πολλούς, είναι η παλαιότερη ιστορία αυτού του Κράτους. Μόνο που τα τελευταία χρόνια που γίνεται μια σημαντική προσπάθεια να αλλάξει η καθημερινότητα του πολίτη, αυτή βρίσκεται να συνυπάρχει, επί ίσοις όροις, με τις αρχαϊκότερες νοοτροπίες. Μάλιστα οι εκπρόσωποί του Εκσυγχρονισμού στην κυβέρνηση και στη Νέα Δημοκρατία πολιτεύονται κατανευστικά προς τους Μαυρογυαλούρους, φοβούμενοι μην τους θίξουν, μην τους εξαγριώσουν, «γιατί είμαστε πολυτασικό κόμμα και έχουμε μπροστά μας και εκλογές».
Για να σταματήσουμε οι Έλληνες να γλυκοκοιτάζουμε τις «σακούλες με τα λεφτά» θα πρέπει αυτοί που εργάζονται νυχθημερόν για να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη να υπερασπιστούν δυναμικά το έργο τους επεξηγώντας το με όρους πολιτικούς. Θα πρέπει να εξηγήσουν ότι οι ψηφιακές υπηρεσίες είναι μια πολιτική θέση που στοχεύει στο να κάνει τη ζωή μας καλύτερη. Κάποιος πρέπει να εξηγήσει στους Έλληνες όσα θα κερδίσουν εάν απαιτήσουν να αλλάξει το σχολείο, το κέντρο υγείας, το ΚΕΠ.
Και σε αυτό έχουν ευθύνες και οι πανεπιστημιακοί που πλέον μέσα από τα προσωπικά τους κανάλια στα ΜΚΔ έχουν μια μοναδική ευκαιρία, σχεδόν ιστορικών διαστάσεων, να αναλάβουν το ρόλο που τους έχει αναγνωρίσει η κοινωνία, αντί να επιδίδονται και αυτοί στην πολιτική αντιπαράθεση, στην πιο ευτελή της μάλιστα εκδοχή, απλώς με πιο πλούσιο λεξιλόγιο.
Αναφερόμαστε συχνά στους Πανεπιστημιακούς γιατί και εμείς αυτούς διαβάζουμε, σε αυτούς αναζητάμε εξηγήσεις για όσα συμβαίνουν. Και κατά πού να κοιτάξουμε, δηλαδή; Κατά τη μεριά των influencers του Instagram;
Η κοινή γνώμη έχει ιεραρχίες και όσο επιδραστικός να είναι ο λόγος ορισμένων, όλες οι γνώμες δεν έχουν την ίδια βαρύτητα. Είναι ψευδαίσθηση ότι επειδή όλοι έχουμε στα χέρια μας το ίδιο εργαλείο, τα ΜΚΔ, σημαίνει ότι οι γνώμες όλων μας έχουν την ίδια βαρύτητα. Μπορεί να τις εκφέρουμε στη βάση του ιδίου δικαιώματος αλλά από εκεί και πέρα κάποιοι ξέρουν καλύτερα γιατί έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη μελέτη.
Μην αδικούμε λοιπόν τους Έλληνες που δέχονται τις «σακούλες με τα λεφτά», ειδικά στην περιφέρεια της χώρας όπου δεν υπάρχουν δουλειές, η Παιδεία είναι πολύ κακή ενώ για τις υπηρεσίες υγείας σε νοσοκομεία που στη διάρκεια της πανδημίας κατέγραψαν θνησιμότητες σε ποσοστό 100%, ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Κι αυτοί οι Έλληνες παθιάζονται με τις παρεμβάσεις που κάνουν την καθημερινότητά τους ευκολότερη, κι αυτοί οι Έλληνες αισθάνθηκαν υπερήφανοι που βρήκαν εμβόλιο εύκολα. Αυτοί οι Έλληνες αύριο θα αισθανθούν ασφάλεια όταν θα λάβουν το SMS που θα τους θυμίζει ότι πρέπει να κάνουν ένα προληπτικό ιατρικό έλεγχο.
Οι ίδιοι άνθρωποι είναι αυτοί που κρατάνε στο ένα χέρι τη «σακούλα με τα λεφτά» και στο άλλο το έξυπνο τηλέφωνο με τις εφαρμογές της ψηφιακής διοίκησης. Κάποιος πρέπει να εξηγήσει ότι το μέλλον τους περνάει μέσα από το κινητό τηλέφωνο και όχι από τη σακούλα με τα λεφτά. Κι αν δεν το κάνουν όσοι στην κυβέρνηση, στα κόμματα, στην κοινωνία δραστηριοποιούνται για να αλλάξει η Ελλάδα, ποιος θα το κάνει;
