Ξεκίνησε σαν ένα κακό και βλαπτικό αστείο. Εξαιτίας του ΣΥΡΙΖΑ, που στήριξε εκεί ολόκληρη την συνολική αντιπολιτευτική του τακτική, άρχισε να φουσκώνει όπως οι τσιχλόφουσκες. Μέγα θαύμα τρεις μέρες και το αληθινό τέσσερις, ο τουρισμός άνοιξε, οι επισκέπτες δεν ενοχλήθηκαν καθόλου από τις διαστρώσεις της Ακρόπολης, αν τις πρόσεξαν κιόλας. Τώρα η φούσκα σκάει. Όπως συμβαίνει συνήθως όμως, η τσίχλα θα εξαπλωθεί βρωμίζοντας τα πάντα στην επικράτεια που θα πέσει. Ο κίνδυνος να βρεθούμε απολογούμενοι διεθνώς δεν είναι αμελητέος πλέον.
Μια ο Guardian, μια η Liberation, μια ο ένας, μια ο άλλος, φτάσαμε τώρα στo World Heritage Watch (Διεθνές Παρατηρητήριο Πολιτιστικής Κληρονομιάς). Μια ΜΚΟ είναι, η οποία μας βγάζει στη σέντρα για το θέμα των διαστρώσεων- αστεία πράγματα! Είναι αστεία, καθώς η Ακρόπολη δεν τσιμεντώθηκε και επομένως δεν κινδυνεύει όπως κινδυνεύουν όλα τα άλλα μνημεία που αναφέρονται, από θηριώδεις κατασκευές στο περιβάλλον τους ή από εγκατάλειψη και αδιαφορία.
Στην Ακρόπολη, αντιθέτως, διεξάγεται ένα θαυμαστό πρόγραμμα από το 1975. Ένα πρόγραμμα προστασίας και αναστήλωσης του Ιερού Βράχου, με επαίνους τόσο από την UNESCO όσο και από τους συνέδρους διεθνούς κύρους που μετέχουν στα διεθνή συνέδρια, τα οποία γίνονται τακτικά.
Τα έργα και το έργο στην Ακρόπολη αποτελούν πρότυπο διεθνώς και έχουν εκτοξεύσει, δικαίως, τη φήμη της χώρας μας σε αυτό τον τομέα. Αποτελούν την κορωνίδα επιτυχιών και εξαιρετικών πρακτικών της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και το σημείο συνάντησης με επιστήμονες απίστευτα αφοσιωμένους όπως ήταν ο αείμνηστος Χαράλαμπος Μπούρας και είναι τώρα ο Μανόλης Κορρές.
Πήρε λοιπόν η ΜΚΟ World Heritage Watch μια καταγγελτική έκθεση και την υιοθέτησε. Καθόλου δύσκολο, όταν πρόκειται για ΜΚΟ. Σου αρέσει κάτι, το εντάσσεις στον τομέα δράσης σου. Δεν ρώτησε όμως την αντίθετη πλευρά, την πλευρά της Ακρόπολης, αν όχι του ελληνικού κράτους. Διότι αποκλείεται να ρώτησε και να παραθέτει τα επιχειρήματα της μίας πλευράς μόνο. Με τα οποία καταγγέλλεται η χώρα μας για κάτι που δεν έκανε. Που έγινε μόνο κατά την κρίση κάποιων. Εισπράξαμε λοιπόν ακόμα μια άδικη κριτική από το εξωτερικό. Χωρίς αυτοψία, χωρίς ανταλλαγή επιστημονικών επιχειρημάτων. Χωρίς διάλογο.
Να σοβαρευτούμε όμως κάποια στιγμή, επιτέλους. Διότι καθόλου σοβαροί δεν ήμασταν όταν ακούγαμε αριστερά- αριστερά (από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις παραφυάδες του) πως τσιμεντώθηκε η Ακρόπολη και δεν κατανοήσαμε ότι έτσι θα πάει. Η εκστρατεία λάσπης θα κορυφωθεί. Με τον Αλέξη Τσίπρα να μη δέχεται να συναντηθεί κατά την ξενάγησή του στον Ιερό Βράχο με όσους εκτελούν τα έργα. Τι φοβήθηκε;
Ο καθένας έχει τη θεωρία του επ’ αυτού. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει βάλει αμέτι- μουχαμέτι να φτάσει οπωσδήποτε το ζήτημα στην UNESCO. Και ο διεθνής αυτός οργανισμός, όπως άλλωστε και ο πατρικός του ΟΗΕ, δεν έχει μία γραμμή, έχει πολλές. Έχει συμμαχίες ετερόκλητες, έχει μικροσυμφέροντα, έχει υπόγειες συγκρούσεις, έχει όλα τα καλά και τα κακά ενός μεγάλου διεθνούς φορέα.
Πάντοτε διατηρούμε την ελπίδα ότι η αλήθεια λάμπει και το δίκαιο επιβάλλεται. Εδώ που φτάσαμε, θα πρότεινα στην κυβέρνηση να μην αφήνει αυτό το θέμα χωρίς παρεμβάσεις. Η χώρα συκοφαντείται και η φήμη της κινδυνεύει, παρότι τίποτα στραβό δεν έγινε. Θα ανοίξουν ποτέ τα μάτια τους τα αρμόδια υπουργεία και θα κάνουν στιβαρές κινήσεις ώστε να μην συμβεί αυτό που διακαώς απεργάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Να δούμε την Ελλάδα υπό την «εποπτεία» της UNESCO για τα έργα της Ακρόπολης, στα οποία τόσα χρόνια μόνο αριστεύει;
