Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 23ης Ιουνίου στη Μ. Βρετανία, οι Βρυξέλλες βρίσκονται προ μεγάλων προκλήσεων. Νευρικότητα δεν επικρατεί μόνο στις διεθνείς αγορές, αλλά και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Εκπονούνται σενάρια και σχέδια για το πώς θα μπορούσε κανείς να εκπέμψει μηνύματα ενότητας, γράφει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Μια συμβολική συνάντηση θα γίνει μία μέρα ακριβώς μετά το δημοψήφισμα. Οι υπουργοί Εξωτερικών των έξι ιδρυτικών μελών της ενωμένης Ευρώπης, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Βελγίου, του Λουξεμβούργου και της Ολλανδία, προτίθενται να συναντηθούν για να διατρανώσουν την ιστορική ευθύνη που έχουν για το ευρωπαϊκό εγχείρημα.
Παράλληλα θα συναντηθούν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σούλτς και ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε ως εκπρόσωπος της τρέχουσας ευρωπαϊκής προεδρίας. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό αυτό, θα συναντηθούν στις 28 Ιουνίου και οι αρχηγοί των κρατών μελών της Ε.Ε. για να εκτιμήσουν το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος. Στις Βρυξέλλες εν τούτοις λέγεται πως τα καλώδια επικοινωνίας μεταξύ των πρωτευουσών έχουν πάρει φωτιά. Στόχος είναι, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, η "συντονισμένη επικοινωνία". Η καγκελάριος Μέρκελ και ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ προτίθενται μάλιστα να συναντηθούν πριν από τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε.
Επειδή παίζονται πολλά και όλοι εκτιμούν ότι η διαφορά μεταξύ του "Οχι" και του "Ναι" θα είναι μικρή, οι αρμόδιοι προτιμούν να σιωπούν. Κανείς δεν θέλει να του καταλογισθεί ότι κινητοποίησε το στρατόπεδο του Brexit. Παρόλο που όλοι συμφωνούν ότι η έξοδος της δεύτερης μεγάλης οικονομίας από την Ε.Ε.είναι μια μεγάλη απώλεια και πολιτικά και οικονομικά, υπάρχουν ορισμένοι οι οποίοι βλέπουν μια ευκαιρία στην κρίση, αφού έτσι θα καταστεί δυνατή η ενίσχυση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά και άλλοι οι οποίοι πιστεύουν ότι τόσο το Brexit όσο και οι αλλαγές των συνθηκών, τις οποίες έχει διαπραγματευτεί ο Ντέιβιντ Κάμερον, θα ενισχύσουν τις διαλυτικές τάσεις στην Ευρώπη.
Πέραν της πολιτικής των συμβολισμών, ορισμένες εξελίξεις θεωρούνται πάντως βέβαιες: στην περίπτωση του Brexit το μήνυμα θα είναι "παραμένουμε φίλοι. έστω και όχι τόσο στενοί". Νέες διαπραγματεύσεις με το Λονδίνο οι οποίες να οδηγήσουν σε δεύτερο δημοψήφισμα απορρίπτονται όμως κατηγορηματικά. "Τότε θα έχουμε φτάσει πια σε ένα σημείο από το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή", όπως λένε στις Βρυξέλλες. Το Λονδίνο όμως αποκλείεται να θέσει τέτοιο αίτημα, αλλά και οι Βρυξέλλες δεν θα το αποδέχονταν: «Έξοδος σημαίνει έξοδος», λένε. Η Πορτογαλία και το Βέλγιο μάλιστα, όταν ψήφισαν τους ειδικούς όρους για τη Βρετανία για μια "μεταρρυθμισμένη Ευρώπη", είχαν ζητήσει να καταγραφεί στα πρακτικά ότι δεν είναι σε καμιά περίπτωση διατεθειμένες να επαναδιαπραγματευθούν. Η Ευρώπη θα πρέπει να απορρίψει νέες διαπραγματεύσεις προκειμένου να προστατέψει τον εαυτό της και να μην ενθαρρύνει άλλες ευρωσκεπτικιστικές χώρες, οι οποίες θα φλέρταραν με την ιδέα της εξόδου από την Ευρώπη παραμένοντας όμως στην εσωτερική αγορά.
Παράλληλα υπάρχουν και κάποια τεχνικά θέματα τα οποία θα προκύψουν από την έξοδο τη Βρετανίας δεδομένου ότι δεν υπάρχει η σχετική εμπειρία. Η βρετανική κυβέρνηση θα πρέπει επίσης να επικυρώσει την έξοδο και στη συνέχεια να ξεκινήσει η διαδικασία αποχωρήσεως η οποία σύμφωνα με το άρθρο 50 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης διαρκεί τουλάχιστον 2 χρόνια. Κατά το διάστημα αυτό θα πρέπει οι υπόλοιπες χώρες να προχωρήσουν σε άλλες κινήσεις ενίσχυσης της συνοχής, κάτι το οποίο ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Ολάντ, ούτε ο Ρούτε θα επιθυμούσαν, δεδομένου ότι το 2017 γίνονται εκλογές στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία και κανένας δεν θέλει να ενισχύσει τους ευρωσκεπτικιστές ακόμα περισσότερο σε αυτές τις χώρες.
Οι Ευρωπαίοι μετανάστες ανησυχούν για το ενδεχόμενο ενός Brexit
Το μελαγχολικό βλέμμα μιας εργαζόμενης στην ψησταριά «Σουβλάκι», στο Σόχο του Λονδίνου, 'έπιασε' ο φακός του Άντριου Τέστα για λογαριασμό της εφημερίδας New York Times. Αυτή είναι η κεντρική φωτογραφία άρθρου της αμερικανικής εφημερίδας, που επικεντρώνεται στην αβεβαιότητα που νιώθουν οι εργαζόμενοι, οι οποίοι προέρχονται από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στο ενδεχόμενο της υπερψήφισης του Brexit.
«Δεν πιστεύω ότι στη Βρετανία θα υπερψηφιστεί το Brexit, αλλά εάν συμβεί θα ήταν κακό» λέει ο Φιλίπε Γκράτσα, ο οποίος προσπάθησε να βρει δουλειά στην πατρίδα του την Πορτογαλία, αλλά δεν θα κατάφερε. Στη Βρετανία βρήκε σχεδόν αμέσως σε γνωστή αλυσίδα καφέ και σάντουιτς και παράλληλα σπουδάζει επιστήμες των υπολογιστών.
Το ίδιο συνέβη και σε άλλους συναδέλφους του, από την Πολωνία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Αλβανία και τη Γαλλία. Βρήκαν αμέσως δουλειά. Μόνο ένα πράγμα δείχνει να τους απασχολεί. Το ενδεχόμενο η Βρετανία να βγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που θα κριθεί στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου.
Στα εστιατόρια του Λονδίνου, στα ξενοδοχεία και στα καταστήματα λιανικής πώλησης η πλειονότητα των εργαζομένων δεν είναι Βρετανοί. Το ίδιο συμβαίνει στoν κατασκευαστικό τομέα και στις αγροτικές δουλειές. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Μετανάστευσης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης το 90% των 442.000 Ευρωπαίων μεταναστών που εργάζονται στα βρετανικά ξενοδοχεία και εστιατόρια δεν πληρούν τις προϋποθέσεις
Οι πολίτες κρατών μελών της ΕΕ που δουλεύουν στη Βρετανία συγκροτούν το 5% του ισχυρού εργατικού δυναμικού (31,5 εκατομμύρια), ενώ το 11 % είναι πολίτες άλλων χωρών. Το βασικό επιχείρημα του στρατοπέδου που τάσσεται υπέρ της εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ότι είναι πολύ εύκολο για τους μετανάστες να μπουν στη χώρα και να πάρουν τις δουλειές των Βρετανών. «Αδυνατούμε να ελέγξουμε τους αριθμούς των ανθρώπων που καταφθάνουν χωρίς προσφορές για εργασία και χωρίς προσόντα από τις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης» λέει ο πρώην δήμαρχος του Λονδίνου, Μπόρις Τζόνσον, υπέρμαχος του Brexit.
Επικρίσεις έχουν δεχθεί οι επιχειρήσεις που δεν προτιμούν τους Βρετανούς. Η εταιρία Greencore, ο μεγαλύτερος παρασκευαστής σάντουιτς της Βρετανίας προσέλαβε μαζικά Ούγγρους εργάτες , για το νέο εργοστάσιο της στο Νορθάμπτον, μια ώρα από το Λονδίνο. Ξένους και όχι Βρετανούς προτιμά και η εταιρία Pret A Manger –εκπρόσωπος της οποίας αρνήθηκε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο, επισημαίνει η εφημερίδα «New York Times».
Αρκετοί από τους Ευρωπαίους δέχονται να εργαστούν με χαμηλό-για τις βρετανικές τσέπες- ημερομίσθιο, αλλά πολύ υψηλότερο από ό,τι θα έβγαζαν στη χώρα τους. «Δεν υπάρχουν δουλειές στην Πορτογαλία» λέει ο κ.Γκράτσα, ο οποίος ελπίζει να προαχθεί σε μπαρίστα με 9,20 λίρες την ώρα, από το βασικό ωρομίσθιο των 8,50 λιρών την ώρα στο κατάστημα που δουλεύει. «Είμαι εδώ για να δουλέψω και να βγάλω λεφτά».
Ένα ηχηρό «όχι» των Βρετανών στην Ευρώπη δεν θα εξαναγκάσει τους εργαζομένους άλλων ευρωπαϊκών χωρών να φύγουν, τουλάχιστον άμεσα. Για τα επόμενα δύο χρόνια, η βρετανική κυβέρνηση θα πρέπει να διαπραγματευτεί νέες συνθήκες και συμφωνίες με την ΕΕ όσον αφορά τις μετακινήσεις εργατικού δυναμικού και ζητήματα ανάλογης υφής.
Στο ελληνικό εστιατόριο «Σουβλάκι», ο ιδιοκτήτης του Γιάννης Θεοδωρακάκος, προετοιμάζεται για τις επιπτώσεις στην περίπτωση που θα χρειαζόταν να αποκτήσουν βίζα εργασίας , οι πολίτες 13 διαφορετικών ευρωπαϊκών χωρών, που αποτελούν το προσωπικό του.
«Δεν θα είναι και το τέλος του κόσμου» λέει ο κ.Θεοδωρακάκος. Πρώην τραπεζικός , πιστεύει ότι μια ανεξάρτητη Βρετανία θα αρχίσει να λειτουργεί όπως η Ελβετία, της οποίας η σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει κατοχυρωθεί με διμερείς συμφωνίες, με αυστηρούς ελέγχους στη μετανάστευση. «Αλλά αν ήθελα να χρησιμοποιήσω βίζες στο μέλλον για να κάνω προσλήψεις υπαλλήλων από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα μας κόστιζε χρήματα σαν εργοδότες» είπε.
Αλλά για εκείνους που υποστηρίζουν ότι η επιχείρηση τους θα μπορούσε να παραλύσει χωρίς εργατικό δυναμικό από την Ευρώπη, μια τέτοια συζήτηση-επισημαίνει το άρθρο-δεν είναι παρά μια ανίσχυρη εκτροπή από τον ελέφαντα στο δωμάτιο, όσον αφορά τη συζήτηση για το Brexit.
«Γεγονός είναι ότι κάνουμε δουλειές που οι περισσότεροι Βρετανοί δεν θέλουν να κάνουν» λέει η Άννα Πάβελετς, διευθύντρια της υπεραιωνόβιας παμπ «Pillards of Hercules», στην Γκρικ Στριτ κοντά στο Σόχο. Οι ιδιοκτήτες είναι Βρετανοί, αλλά το προσωπικό Πολωνοί, σχεδόν αποκλειστικά.
«Οι περισσότεροι Βρετανοί δεν θα σηκώνονταν από τα κρεβάτια τους για τα χρήματα που βγάζουμε εμείς» λέει η Πάβελετς «Οι περισσότεροι ξένοι δουλεύουν σκληρά. Συμβάλλουμε τα μέγιστα σε αυτή τη χώρα. Όλοι σκεφτόμαστε το ίδιο πράγμα: Μην μου πείτε να φύγω»
Από τα μεγάφωνα της παμπ ακούγεται το τραγούδι «We didn't start the fire».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
