Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τζανακόπουλος και οι μηχανισμοί... παράκαμψης της λαϊκής κυριαρχίας

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τζανακόπουλος και οι μηχανισμοί... παράκαμψης της λαϊκής κυριαρχίας

H προσπάθεια του Δημήτρη Τζανακόπολου και του ΣΥΡΙΖΑ να δικαιολογήσουν τα περί «εκκαθαρίσεων» και να πείσουν πως δεν αφορούν οι δηλώσεις τους δημόσιους υπαλλήλους έκαναν τα πράγματα χειρότερα, θυμίζοντας τον «έλεγχο των αρμών της εξουσίας» και τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα.

Κυρίως ως προς το θέμα της δικαιοσύνης που την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας αμφισβητήθηκε με ευθείες αναφορές του ίδιου του τότε πρωθυπουργού.

«Εμείς οι αστοιχείωτοι καταφέρνουμε και ξεπερνάμε πολλές φορές, ακόμα και θεσμικά εμπόδια, αυτών που έχουν ιδιαίτερη στοιχείωση και να μας στήνουν τέτοια εμπόδια, θα τα ξεπερνάμε» τόνιζε τον Ιούνιο του 2017 ο Αλέξης Τσίπρας απαντώντας ουσιαστικά στο ΣτΕ και την απόφαση για την αντισυνταγματικότητα των παρατάσεων παραγραφής σε υποθέσεις φοροδιαφυγής.

Μάλιστα οι συγκεκριμένη δήλωση είχε γίνει για να καλυφθεί ο Παύλος Πολάκης που έκανε λόγο τότε για «Δικαιοσύνη προστασίας του κάθε νταβατζή» με τους δικαστές να μιλούν για «αστοιχείωτη κριτική».

ΗΉταντότε που ο ίδιος υποστήριζε πως «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι» αναφορικά με την... υπερπήδηση θεσμικών εμποδίων ενώ είχε επιχειρηθεί ακόμη μια πιο ηχηρή παρέμβαση στο πλαίσιο πάντα της «λαϊκής κυριαρχίας» που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να εμφανιστεί ως εκφραστής, η οποία... παρεμποδίζεται από «δομές» και «εστίες», σύμφωνα πάντα με τον νυν γραμματέα του κόμματος και εκ των στενότερων συνεργατών του Αλέξη Τσίπρα.

Ο Αλέξης Τσιπρας τον Σεπτέμβριος του 2016 πριν το ΣτΕ αποφασίσει επί των ασφαλιτικών μέτρων, που τελικά οδήγησαν και στην ακύρωση του διαγωνισμού, σημείωνε με έμφαση:

«Κάποιοι θεωρούσαν ότι τα ασφαλιστικά μέτρα θα ρίξουν τον νόμο. Κάποιοι τώρα θεωρούν ότι το ΣτΕ, το οποίο στην προσωρινή του απόφαση  έχει μιλήσει για δημόσιο συμφέρον.

Και τώρα που το δημόσιο συμφέρον έχει αποτυπωθεί και σε νούμερα, θα βγει και θα πει ότι είναι άκυρος ο διαγωνισμός γιατί είναι πολλά τα χρήματα που θα πάρει το ελληνικό δημόσιο. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα»

Και συνέχιζε «εν πάση περιπτώσει, η τυπική και ουσιαστική απάντηση στο ερώτημά σας είναι ότι η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη να πάρει τις αποφάσεις και η κυβέρνηση θα τη σεβαστεί απολύτως. Αλλά δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν δίνω ούτε μια πιθανότητα. Από εκεί και πέρα αντιλαμβάνεστε ότι βρισκόμαστε ακόμα στο αρχικό στάδιο της διαδικασίας. Δηλαδή έχουν κηρυχθεί οι προσωρινοί υπερθεματιστές. Ελέγχονται τα στοιχεία τους, το πόθεν έσχες τους». 

Με λίγα λόγια ο τότε πρωθυπουργός δεν έδινε «καμία πιθανότητα» στη δικαιοσύνη να αποφανθεί κατά των αποφάσεων της κυβέρνησης επικαλούμενος και τότε τη λεγόμενη λαϊκή κυριαρχία, ενώ πρέπει να επισημανθεί ότι την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχε συνταχθεί και η «Μαύρη Βίβλος» των παρεμβάσεων στη δικαιοσύνη.

Κάτι που δεν ξένισε κανέναν δεδομένων των δηλώσεων του Αλέξη Τσίπρα που ως πρωθυπουργός θα μπορούσε πει κανείς πως οι δημόσιες παρεμβάσεις και τοποθετήσεις επηρεάζουν εξελίξεις, πολύ δε περισσότερο τη στιγμή που η εκάστοτε κυβέρνηση τοποθετεί τις διοικήσεις των ανώτερων δικαστικών οργάνων.

Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα είναι πως η δικαιοσύνη αποφαίνεται κρίνοντας νομικά και με βάση δεδομένα. Ότι υπάρχουν περιπτώσεις που οι αποφάσεις «δεν αρέσουν» είναι δεδομένο, όπως και ότι γίνονται και λάθη. Όμως αυτό απέχει πολύ από το να τίθεται θέμα λαϊκής κυριαρχίας και να το επικαλείται η αξιωματική αντιπολίτευση όπως έπραττε και όταν ήταν κυβέρνηση.

Αν οι... εκκαθαρίσεις αφορούν «δομές» που παίρνουν αποφάσεις που δεν αρέσουν στον ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέξη Τσίπρα και τον Δημήτρη Τζανακόπουλο το πρόβλημα που εγείρεται για τη δεύτερη φορά αριστερά που «θα είναι αλλιώς» είναι ακόμη μεγαλύτερο. Έρχεται να «κουμπώσει» με τους «αρμούς της εξουσίας» και τον έλεγχό της εγείροντας ερωτήματα μεγαλύτερα από αυτά της περίπτωσης «εκκαθαρίσεων» στο δημόσιο...

Οι αόριστες αναφορές σε δομές που παρεμποδίζουν και που δεν άφησαν τον ΣΥΡΙΖΑ  να υλοποιήσει το έργο του, χρίζουν περαιτέρω διευκρινήσεων. Διότι ναι μεν υπάρχουν μηχανισμοί και διαφθορά αλλά ο έλεγχος των αρμών της εξουσίας πλήττει ευθέως την ίδια τη δημοκρατία.